“İffet” dizisi 1980’lerin klasik melodramatik geleneğini modern zamanın kasvetli gerçekçiliğiyle harmanlayarak İstanbul’un dar sokaklarında, Boğaz’ın rüzgârında ve gecekondu mahallerinin puslu havasında genç bir kadının namus, sevgi ve intikam çizgisindeki dramatik serüvenini anlatır. Başrol kahramanı İffet, Kapalıçarşı’da kumaş satıcısı bir babanın uysal kızı olarak hayatının “düzen” içinde süreceğine inanırken, çocukluk aşkı Cemil’in aniden statü ve para hırsıyla yanıp tutuşması bütün dengeleri sarsar. Cemil’in zengin sosyeteye sıçrama planı, İffet’in zorla uğradığı bir travma ve bastırılan aile sırlarıyla birleştiğinde, diziyi yalnızca bir “aşk dramı” olmaktan çıkarıp psikolojik bir gerilimin döngüsüne sokar. Yönetmen flashback’lerle 12 Eylül sonrası politik iklimi, işçi protestolarını ve metropoldeki sınıfsal uçurumu satır aralarında sergiler; yan karakterler — İffet’in ablası Hilal’in feminist mücadelesi, mahalle imamının ikiyüzlü bağnazlığı ve Cemil’in patronu Ali İhsan Bey’in aristokratik çıkar hesapları — izleyiciyi çok katmanlı bir toplumsal portreyle buluşturur. İffet’in iç sesi, bazen arabesk şarkı sözleri bazen de modern slam şiiri şeklinde duyulur; kamera onun duygularını, özellikle Galata Köprüsü’ndeki yalnız yürüyüşlerinde denizin soğuk mavisiyle eşleştirir. Finalde İffet, “iffet” kavramını eski ataerkil tanımından koparıp kendi özgür iradesiyle yeniden yorumlayarak, hem Cemil’e hem de toplumsal yargılara karşı güçlü bir hesaplaşma başlatır; böylece dizi, adalet arayışında kadının sesini boğmak isteyen tüm metaforik duvarları yıkmayı hedefleyen çarpıcı bir manifestoya dönüşür.